समजा तुम्ही भारतात एक चित्रपट किंवा टीव्ही मालिका बनवत आहात आणि एक पात्र म्हणून एक शक्तिशाली, निर्दयी PM दाखवावा लागेल [फॅमिली मॅन, KGF 2 इत्यादींचा विचार करा]. त्यासाठी तुम्ही पुरुष निवडाल की मादी? भारतात ती नेहमीच मादी असते. प्रेक्षकांसाठी खूप शक्तिशाली पुरुष पंतप्रधानांची कल्पना करणे कठीण आहे, परंतु जेव्हा ते एक अतिशय शक्तिशाली महिला पंतप्रधान पाहतात तेव्हा ते होकार देतात, “मला माहित आहे की ते कोणाबद्दल बोलत आहेत”. कारण भारतात, एका शक्तिशाली पंतप्रधानाची प्रतिमा केवळ 1 प्रतिमा दर्शवते.
यावर कोणतीही स्पर्धा नाही. PM एकटे सोडा. गेल्या २५०+ वर्षांच्या भारतीय इतिहासात कोणतीही भूमिका (सी-इन-सी, व्हाईसरॉय, पंतप्रधान, राष्ट्रपती, सम्राट) घ्या, आपल्या देशाने पाहिलेल्या सर्वात शक्तिशाली नेत्या या महिला होत्या – सुश्री इंदिरा गांधी. तिने आणलेल्या समाजवादी आदर्शांचा मला मनापासून तिरस्कार वाटत असला तरी राष्ट्रीय सुरक्षा निर्माण करण्याच्या बाबतीत ती अपवादात्मक होती. हे चांगले किंवा वाईट नसून ते प्रभावी असण्याबद्दल आहे.
ती सर्वोत्कृष्ट पंतप्रधान नाही, तिच्या चुका होत्या, पण सुपर पॉवरफुल पीएम? अरे हो.
काही लोक मोदीजींना मजबूत म्हणतात आणि इंदिरा गांधींशी तुलना करतात. दिल्लीत कोणी निषेध केला किंवा ट्विटरवर त्यांना प्रश्न विचारला तर सर्व आदराने मोदीजी महत्त्वाच्या सुधारणांपासून दूर राहतात. शेती सुधारणा, जमीन सुधारणा आणि इतर प्रमुख क्षेत्रांमधील सर्व यू-टर्नचा विचार करा. इंदिरा गांधींनी दिल्लीत अशी निदर्शने पाहिली असती, तर ते लष्कराच्या सहाय्याने चालले असते, सरकार मागे वाकले नसते. बहुतेक भारतीय नेते कमकुवत झाले आहेत.
धाडसी निर्णय:
- 1966 मध्ये मिझोरमवर बॉम्बस्फोट (यावर माझे नवीन उत्तर पहा: इंदिरा गांधींनी 1966 मध्ये मिझोरामवर बॉम्बस्फोट करण्याचा निर्णय घेतला कोणती कारणे होती? ). पंतप्रधान असतानाच्या 1 महिन्यात, इंदिराजींना मिझोरामवर बॉम्बफेक करण्याचा धाडसी निर्णय घ्यावा लागला, हा निर्णय संभाव्य युद्ध/गृहयुद्ध आणि 1000 लोकांच्या मृत्यूला वाचवू शकला. ते योग्य ते करण्याची हिंमत इतर कोणत्याही पंतप्रधानांमध्ये नसती.
- 1967 नाथू ला आणि चो ला संघर्ष . जेव्हा चीनने 1961 च्या साहसाची पुनरावृत्ती करण्याचा प्रयत्न केला तेव्हा त्यांच्याकडे मोठ्या आश्चर्याची वाट पाहत होती आणि यावेळी [सिक्कीमजवळ] भारताने दीर्घकाळापर्यंत चीनने केलेले कोणतेही मोठे दुस्साहस थांबवून निर्णायक विजय मिळवला.
- 1970 चे ऑपरेशन स्टीपलचेस. 1960 च्या दशकात नक्षलवादी चीनच्या मदतीने अत्यंत शक्तिशाली झाले होते आणि भूभागाचा मोठा भाग तोडून देशाला वर्ग संघर्षात अडकवण्याची धमकी देत होते. आले, एक अत्यंत कोरिओग्राफ केलेले ऑपरेशन ज्याने नक्षल चळवळ एका दशकाहून अधिक काळ संपवली.
- १९७१ चे पाकिस्तानशी युद्ध. जवळजवळ संपूर्ण पाश्चात्य अमेरिकेची आघाडी भारतावर उभी राहिली. 2 आठवड्यांत, भारताने आधुनिक युगात (15 दिवसांत 50% लोकसंख्या गमावली) कोणत्याही मोठ्या देशाला तोंड द्यावे लागलेल्या सर्वात वाईट अपमानांपैकी एक आणले.
- 1971 ईशान्य पुनर्रचना . ईशान्येत राज्ये निर्माण करण्यास आणि मुख्य भूभागाशी एकीकरणाची प्रक्रिया सुरू करण्यास मदत केली.
- 1971 प्रिव्ही पर्स . 1971 मध्ये, भारताने माजी राजे आणि राजघराण्यांना पैसे देण्याची कृती समाप्त केली आणि या लोकांना सामान्य व्यक्ती म्हणून वागणूक दिली. आता आपण राजे आणि राजपुत्रांबद्दल बोलत नाही.
- 1974 पोखरण – मी . भारताचे अण्वस्त्र घेणे (अंशतः). वाजपेयी (पुढील सर्वात मजबूत नेते) यांनी 1998 मध्ये हा प्रवास पूर्ण केला.
- 1975 सिक्कीम ताब्यात घेतला . एक अतिशय महत्त्वाची आणि धाडसी चाल ज्याने भारताला कमीत कमी नाटकात सिक्कीमचा ताबा मिळू दिला. नावाचे सार्वमत घेण्यात आले आणि जग पुढे गेले.
- 1984 ऑपरेशन मेघदूत . सियाचीन ग्लेशियरचा महत्त्वाचा प्रदेश भारताच्या ताब्यात आणला. यात पंतप्रधानांची भूमिका कमी होती, परंतु तरीही त्यांना हे धोकादायक मिशन अधिकृत करायचे होते.
- 1984 ऑपरेशन ब्लूस्टार. सर्वात वादग्रस्त चालींपैकी एक [तिने अर्धवट निर्माण केलेल्या समस्येसाठी], परंतु 1984 मध्ये भारताकडे सुवर्ण मंदिरात घुसण्याशिवाय पर्याय नव्हता. इंदिरा गांधींनी धोका पत्करून काम करून घेतले.
तिचे सर्व निर्णय योग्य नव्हते [जरी धाडसी असले तरी]. 1969 चे बँक राष्ट्रीयीकरण झाले, जे खूप धाडसी होते, परंतु अनेक दशकांपासून उद्योजकतेमध्ये पक्षाघात निर्माण करून भारताला मोठ्या प्रमाणात मागे टाकले. 1976 ची आणीबाणी भारताच्या लोकशाही पायाला धोक्यात आणणारी होती. आणि राज्यघटनेच्या प्रस्तावनेला चिमटा काढत त्यात समाजवाद सारख्या संज्ञा जोडल्या.
