Are there any effective tactics against Guerrilla Warfare? Why do people act as if it invalidates all military tactics?
मूलतः उत्तर दिले: गुरिल्ला युद्धाविरूद्ध काही प्रभावी डावपेच आहेत का? सर्व लष्करी डावपेचांना अमान्य असल्यासारखे लोक का वागतात?
बंडखोरीला पराभूत करण्याचे कोणतेही गुप्त सूत्र नाही. दीर्घ कालावधीत उपक्रमासाठी मोठ्या प्रमाणात संसाधने समर्पित करण्यासाठी व्यापाऱ्याची वचनबद्धता आवश्यक आहे. इराक आणि अफगाणिस्तान सारख्या ठिकाणी यूएस आणि यूएसएसआरची चूक ही आहे की त्यांनी कायमस्वरूपी शासक बनण्याची योजना कधीच आखली नाही आणि या जगाच्या कानाकोपऱ्यात असलेल्या जमिनी होत्या ज्यांची वॉशिंग्टन किंवा मॉस्कोमधील काही लोकांना काळजी होती. इराकी किंवा अफगाण लोकांपेक्षा खेळात त्यांची त्वचा खूपच कमी होती. त्यामुळे बंडखोर कमी पातळीवरील हिंसाचार टिकवून ठेवत कब्जा करणाऱ्यांची वाट पाहू शकत होते.
एक ठिकाण जिथे गनिमांचा निर्णायकपणे पराभव झाला ते तैवान आहे, जिथे जपानने गाजर आणि काठी वापरून दीर्घकाळ देशाला यशस्वीरित्या शांत केले. 1895 मध्ये जेव्हा जपानने किंग चीनकडून बेटांचा ताबा घेतला तेव्हा स्थानिक लोक परकीय राजवटीत येण्याबद्दल आनंदी नव्हते आणि ते वरचेवर उठले. जपानने अत्यंत हिंसाचाराने प्रत्युत्तर दिले.
जपानी सैन्याने त्यांना सापडलेल्या प्रत्येक गनिमाला आणि त्यांच्या सर्व समर्थकांना ठार मारण्याची खात्री केली. काहीवेळा ते गंभीर आहेत हे सर्वांना माहीत आहे याची खात्री करण्यासाठी ते संपूर्ण गावांची हत्या करतात. पण 2018 प्रमाणे 1895 मध्ये, वेळोवेळी फक्त हिंसाचार करणे पुरेसे नाही. जपानला संपूर्ण बेटावर सुव्यवस्था सुनिश्चित करणे सुनिश्चित करणे आवश्यक होते, म्हणून टोकियोने 3 दशलक्ष लोकांपेक्षा कमी लोकसंख्येच्या लहान बेटावर नियंत्रण ठेवण्यासाठी सुमारे 100,000 पुरुषांची एक प्रचंड व्याप्ती शक्ती आणली. तैवानवर दर 20-30 लोकांमागे एक जपानी सैनिक होता. दरम्यान, इराकमधील सर्जच्या उंचीवरही, प्रत्येक 170 किंवा त्याहून अधिक इराकींमागे फक्त एक अमेरिकन होता. ही एक समस्या होती जी लष्करप्रमुख एरिक शिनसेकी यांनी आक्रमणापूर्वी निदर्शनास आणून दिली होती, की सद्दामचा पराभव झाल्यानंतर इराकमध्ये एक लाख नव्हे तर लाखो अमेरिकन लोकांना लागतील. त्याच्या गैरसोयीच्या अंदाजामुळे त्याला काढून टाकण्यात आले पण तो योग्य असल्याचे सिद्ध झाले. बंडखोरांना पराभूत करण्यासाठी बेसलाइन म्हणून जमिनीवर कमीत कमी विशिष्ट संख्येत बूट आवश्यक असतात. तथापि, आणखी एक घटक आहे जो अमेरिकेने गमावला होता जो जपानच्या यशासाठी आणखी महत्त्वाचा होता. प्रत्येक समस्या काठीने सोडवता येत नाही. गाजर आणखी महत्वाचे आहेत.
जपानी लोकांनी सहकार्यासाठी प्रचंड प्रोत्साहन दिले. त्यांनी तैवानमध्ये अक्षरशः आधुनिकता आणली. जिथे पूर्वी चिनी जगाच्या सीमेवर एक किरकोळ, ग्रामीण प्रदेश होता, ते जपानचे लक्ष वेधून घेणारे ठिकाण बनले. नवीन प्रशासकांनी लोकांना जोडण्यासाठी गाड्या, नवीन नोकऱ्या आणण्यासाठी कारखाने, शिक्षण आणि इतर गोष्टींबरोबरच चमत्कारिक लसी आणल्या. तैवानमध्ये जपानच्या यशाचा सर्वात महत्त्वाचा भाग हा होता. जर तुम्ही तुमच्या जागी राहिलात आणि बंड केले नाही तर आयुष्य खूप चांगले होईल. आणि तरीही, बंडखोरी 20 वर्षांहून अधिक काळ मजबूत राहिली. गुरिल्ला अजिंक्य नसतात, परंतु त्यांना पराभूत करण्यासाठी मोठी बांधिलकी लागते.
जवळजवळ ५० वर्षांच्या जपानी राजवटींनंतर WWII सुरू झाला तोपर्यंत, तैवानचा बहुतेक भाग हा साम्राज्याचा एक निष्ठावंत मुख्य प्रदेश होता. बेटावरील मोठ्या संख्येने लोकांनी इम्पीरियल जपानी सैन्यात सेवेसाठी स्वेच्छेने काम केले आणि अगदी प्रदीर्घ काळ प्रतिकार करणारे आदिवासी तैवानी देखील जपानचे काही कट्टर आणि सर्वात निष्ठावान सैनिक म्हणून प्रसिद्ध झाले. 1974 मध्ये आत्मसमर्पण करणारा शेवटचा जपानी होल्डआउट प्रत्यक्षात अमिस लोकांमधील तैवानचा आदिवासी होता.
